Step-by-Step - kamera anamorficzna 360°

Przepis na kamerę o kącie widzenia w poziomie 360° i kącie widzenia w pionie od ~10° do ~ 70°.

Konstrukcja składa się z walca, wewnątrz którego na całym obwodzie znajduje się papier, a światło wpada przez otworek umieszczony na środku jednej z zamykających go ścianek. W ten prosty sposób możemy szerzej spojrzeć na świat uzyskując przy jednym otworku ciągły obraz. Przeszkodą może się okazać dolny kąt widzenia (~10°), przez co kamera musi być zamontowana jak najniżej względem otoczenia, które chcemy zarejestrować. Można ją również pochylić w odpowiednim kierunku, tak aby w polu widzenia znalazły się interesujące nas elementy. Górny kąt widzenia w pionie można zwiększyć poprzez zastosowanie do budowy dłuższego walca.
Tak więc do dzieła...

Potrzebne materiały i narzędzia:
 

• rurka PCV, średnica 50 mm (można również użyć pojemniczka po kliszy)

• blaszka z opakowania po napoju

• czarna farba w sprayu (opcjonalnie)

• czarna taśma izolacyjna

• pinezka (lub gruba igła krawiecka)

• igła do insuliny 0,25 mm (do penów insulinowych, do nabycia w aptece bez recepty)

• papier ścierny 80 i 600

• nóż do tapet i ewentualnie brzeszczot do metalu

• nożyczki

 

Odcinamy nożem lub brzeszczotem walec o długości minimum 6 cm

 

 

Niestety, rurka przepuszcza światło więc malujemy ją czarną farbą (lub oklejamy czarną taśmą izolacyjną). Przed tym szlifujemy powierzchnię grubym papierem (80), dzięki czemu farba dobrze przylgnie i z upływem czasu się nie złuszczy.

 

 

 

 

Z blaszki wycinamy dekiel, w nim będzie otworek.

 

 

 

Zaznaczmy środek i uważnie przy pomocy pinezki robimy wgłębienie. NIE PRZEBIJAMY materiału na wylot! Dobrze jest podłożyć gazetę, wtedy blaszka łatwiej się poddaje.

 

 

Następnie grubym papierem (80) zeszlifowujemy powstałą wypukłość Dzięki tej operacji grubość blaszki w interesującym nas miejscu znacząco się zmniejszyła.

 

 

Igłą do insuliny przebijamy blaszkę, bez wstępnego nakłucia pinezką jest to dosyć trudne (można wstępnie delikatnie przebić otworek na wylot, gdyż czubek igły insulinowej jest bardzo delikatny i przy próbie przebicia metalu może się złamać lub wygiąć, a przecież chcemy, by taka igła służyła nam jak najdłużej).

 

 

Teraz drobnym papierem (600) szlifujemy brzegi otworka, aż do uzyskania gładkich krawędzi. Tą samą operację przeprowadzamy z drugiej strony. Cały proces warto kontrolować przy użyciu szkła powiększającego.

 

 

 

Aby wyeliminować wewnętrzne odbicia od ścianek malujemy blaszkę na czarno, na odwrotnej stronie zamalowujemy okolice otworka, co pomoże ją uchronić przed dziobami ciekawskich ptaków.

 

 

Przyklejamy blaszkę taśmą izolacyjną do wcześniej przygotowanego walca.

 

 

 

Denko z puszki po energy drinku doskonale nadaje się na zamknięcie dla naszej kamery, po wcześniejszym pomalowaniu przynajmniej wewnętrznej strony. Zamiast tego możemy użyć wyciętej blaszki (albo grubej tektury, która pomoże wchłonąć nadmiar wody wpadającej przez otworek).

 

 

Wkładamy papier i zaznaczmy kawałkiem np. białej taśmy miejsce, w którym spotykają się końce papieru, pomoże nam to w odpowiednim ustawieniu kamery. Końce papieru tuż przy krawędzi warto skleić razem, co zapobiegnie ewentualnym odkształceniom materiału.

Zamykamy kamerę i zaklejamy czarną taśmą izolacyjną.

 

 

 

Zabezpieczamy otworek kawałkiem taśmy, którą zdejmujemy po zamontowaniu kamery.

 

 

Teraz możemy zamontować naszą kamerę. Z uwagi na to, iż maksymalny kąt widzenia w pionie wynosi ~ 70°, kamera powinna być zainstalowana tak, aby otworek patrzył pionowo w górę, dzięki temu w czasie przesilenia letniego (22 VI) słońce nie ucieknie nam z papieru. Tego dnia kąt elewacyjny czyli kąt pod jakim padają promienie słoneczne dla naszej szerokości geograficznej wynosi ~ 60°.

 

 

Poniżej przykład zdjęcia z podobnej konstrukcji. Tutaj kamera była ustawiona poziomo i skierowana otworkiem na południe.

 

 

Pytania, sugestie? Pisz na:

 

http://solarigrafia.pl/forum/1/9/post.html (zalecane)

onnivirta@10g.pl

solarigrafia@o2.pl

 

( Onni Virta 24.02.2012 )